Recessie en Minsk

Zo af en toe is het een zegen dat het internet het even niet doet. Het dwingt je even een stapje terug te zetten, niet meer de hele tijd naar klanten te zoeken die je met de huidige economische situatie in Oekraïne toch niet vindt, om eens even stil te staan bij al die dingen die je al een hele tijd wilde doen maar die er niet van kwamen omdat je jezelf niet dat moment gunde om er even de tijd voor te nemen. Een van die dingen is mijn blog. Het is echt lang geleden...

De afgelopen weken waren zwaar. De markt hier is ingestort, de waarde van de lokale valuta is gehalveerd, en niemand kan zich nog de dure buitenlandse producten veroorloven die wij voornamelijk vervoeren, dus het is heel hard knokken voor die paar transportjes die overblijven en waar de hele markt op duikt zodra ze er weet van hebben. Igor en ik lopen beurzen af op zoek naar nieuwe klanten, maar de meeste mensen zitten niet op ons te wachten, want we zijn niet de enigen. Bovendien zijn er al enkele grote beurzen afgelast wegens gebrek aan geld en interesse. Misschien dat het wat voorbarig is, maar ik begin me wel een beetje zorgen te maken.

Werk even niet meegerekend maak ik het erg goed! Ik ben gelukkig met het leven dat ik hier in Kiev langzaamaan in de afgelopen maanden heb kunnen opbouwen. Ik heb een super pianiste gevonden met wie ik samen muziek maak. We zijn nu Fauré aan het spelen, en die muziek is zo mooi dat je er helemaal gelukkig van wordt! Ik speel ook elke week tennis, wat toch ook alweer een tijd geleden was, en bovendien neem ik sinds een tijdje dansles. Twee weken geleden ben ik met Masha naar Minsk gegaan voor een Salsa-weekend, maar dat viel zwaar tegen. Er waren wel een paar hele leuke Nederlandse leraren, maar het was op een niveau dat echt te hoog lag, en bovendien vind ik salsa zelf toch minder interessant dan ik dacht (en de muziek op de feestjes ’s avonds was ook niet geweldig). Minsk is wel heel erg leuk! Als je het vergelijkt met Kiev, dan valt direct op dat de infrastructuur zo goed is! Ik was echt onder de indruk: asfalt zonder kuilen, alle strepen en borden netjes op hun plek, en best nieuwe auto’s uit het Westen. Het lijkt erop dat in een land waarin (nog) geen privatizering heeft plaatsgevonden van de grote staatsbedrijven de gemiddelde mens het beter heeft dan hier, waar een paar superrijke oligarchen al het geld naar zich toe trekken en de rest het maar uitzoekt met zijn lage salaris. Minsk is wel een stad waar ik mezelf nog eens naartoe zie verhuizen. Lekker rustig, schoon, veilig, en niet te groot. Ik heb er een positieve indruk van gekregen!

Voor de komende weken zit de agenda weer helemaal vol. Naast tennis, cello spelen, en 2 keer per week dansen ga ik komend weekend naar Ternopil (nee, niet Chernobyl), een stadje in Zuid-West Oekraine dat erg mooi schijnt te zijn, en het weekend daarna is er een Boogie-Woogie weekend in Kharkov. Verheug me er al op, alhoewel ik er waarschijnlijk niet al te veel van bak. Dan een weekend naar Zurich, vrienden opzoeken, en zoals het er nu met de economie uitziet ook nog een paar dagen naar Nederland om het een en ander toe te lichten bij mijn bazen over de toestand en de perspectieven in Oekraïne voor de middellange termijn.

De tijd zal het wel leren, ik hoop in ieder geval dat ik hier mijn jaar mag afmaken, en dan alsnog kan verhuizen naar Almaty, waar we gepland hadden om een nieuw kantoor op te richten eind dit jaar. Ben benieuwd.

Zo, als het goed is en we de telecomfirma mogen geloven, dan zou het internet het zo weer moeten doen, dan kan ik dit berichtje posten en moet ik weer eens aan de slag. Schrijf eens een regeltje terug, dan weet ik hoe het met jullie gaat! Verheug me erop van jullie te horen!

Groetjes, Florian