Vrolijk Pasen!

Hey allemaal,

Intussen is het alweer paaszondag en heb ik nog altijd geen eigen kamer. Ik logeer nu bij een andere Aieseccer en zijn moeder, die weliswaar ontwettend vriendelijk zijn, maar ik begin toch meer en meer uit te kijken naar de dag dat ik mijn eigen kamer heb in een appartementje met de Japanse trainee. Er was ons beloofd dat we die kamer gisteren al zouden krijgen, maar de eigenaresse heeft afgezegd, en aangezien het vandaag pasen is en we morgen de hele dag gaan picknicken met Aiesec zal het waarschijnlijk voor dinsdag zijn. Op zich mag ik niet klagen, want de mensen bij wie ik nu woon zijn echt ontzettend lief, ze zorgen goed voor me, ik heb leuke gesprekken met ze (met de moeder allemaal in het Russisch), maar ik zou toch wel graag mijn rugzak gewoon uitpakken, alles op zijn plek leggen, de was doen, eens lekker iets koken waar ik trek in heb (ik eet hier echt elke dag vis!), zo lang wegblijven als ik wil zonder bang te zijn iedereen te wekken met de deurbel, mensen uitnodigen, kortom weer wat meer vrijheid hebben dan nu.

Pasen wordt hier trouwens erg uitgebreid gevierd. De meeste mensen grijpen de gelegenheid aan om weer eens naar de kerk te gaan om hun paasgebak te laten zegenen (wordt een enorm kleffe hap), er zijn optochten in de stad waar iedereen aan deelneemt (je moet iets te doen hebben...) en een religieus concert met melige deuntjes over hoe geweldig god is. De standaardbegroeting tijdens Pasen, in plaats van “Hallo” is “Christus is herrezen”, waarop het standaardantwoord is “Waarachtig, hij is herrezen”, oftewel: Vrolijk pasen.

Vrijdag heb ik aan de baas mijn eerste verslag gestuurd van mijn bevindingen in de fabriek. Sindsdien is het erg stil van zijn kant. Ik kan het me voorstellen, want de conclusies zijn erg negatief. Deze fabriek heeft niet het potentieel om 500 ton kabeljauw per jaar te verwerken. Ze hebben niet de uitrusting, de hygiene, of de aansluitingen om dat te kunnen doen. De manier van werken die ze nu hebben zorgt voor een heel kleine hoeveelheid afval. Je neemt een vis, laat hem weken in zout water en droogt hem. De kop, de graten, de ingewanden en de huid blijven gewoon zitten en verlaten de fabriek op dezelfde manier als ze zijn binnengekomen. Het wordt een heel ander verhaal als ze daar die kabeljauwpulp zouden maken. Om aan 500 ton pulp te komen moet je 700 ton kabeljauw verwerken en zit je met 200 ton afval. Op dit moment dumpen ze al hun afval gewoon in het veld, maar dat moet je niet proberen met 200 ton kabeljauwkoppen, dan stinkt heel de stad naar rottende vis, om nog maar te zwijgen van de kattenplaag die je zo uitlokt. Ik snap absoluut niet waarom hij die fabriek ooit gekocht heeft, het is echt een grote fout, maar goed, dat heeft hij nu zelf ook wel in de gaten. Gelukkig is hij sportief genoeg om me niet compleet te laten afzien in deze stad, hij heeft me al een paar andere taken gegeven om me bezig te houden op een manier die nuttig is voor zijn bedrijf. Op dit moment houd ik me bezig met het uitzoeken van de procedure om een importvergunning te krijgen voor visproducten in de EU. Vooral computerwerk, maar een stuk aangenamer dan in de geur van ontbindende vis met een onbetrouwbare electriciteitsvoorziening proberen een verslag te schrijven!

Nog even een klein stukje over de stad waar ik nu woon: Berdyansk. Er wonen hier ongeveer 120.000 mensen (officieel 150.000 omdat ze dan meer subsidie krijgen) en er is een heel klein stadscentrum, bestaande uit 1 fatsoenlijke winkelstraat. Het probleem met de meeste steden in de vroegere SovjetUnie is dat er vooral in de buitenwijken enorm veel hoogbouw is, waar ongeveer 80% van de bevolking woont, en dat de verbindingen daarheen vanaf ongeveer negen uur erg slecht zijn, waardoor laat in de middag de volledige stad leegstroomt en er ’s avonds en ’s nachts niets te doen is. Ik zou niet willen zeggen dat het hier echt saai is, maar als je nog maar weinig mensen kent en bovendien te gast bent bij iemand en geen internet hebt, dan is er toch wel erg weinig te doen ’s avonds. Het appartment waarover ik het hierboven had bevindt zich erg dichtbij het stadscentrum, zal waarschijnlijk in een verschrikkelijke staat zijn, maar is wel enorm goedkoop, ongeveer 40 Euro per maand. Aangezien ik hier maar 2 maanden blijf moet dat wel lukken. Volgens de werkgever krijg ik alle gemaakte kosten terug, maar dat wil ik eerst nog zien gebeuren, en tot die tijd geef ik echt niet te veel uit. Overigens geldt die lage prijs hier voor bijna alles: voor een goede lunch met 3 gangen en drank betaal ik ongeveer een Euro, voor een taxirit van 15 minuten om middernacht ongeveer 60 cent, een zak met 10 broodjes kost 30 cent, en een rit in de bus 15 cent. Alleen de bioscoop is hier relatief duur: 2 Euro voor een film!

Er heerst hier een erg gematigd klimaat, door de invloed van de zee. Helaas is die nu nog erg koud, dus de wind is dat ook. Binnen een paar weken zal dat wel verbeteren, ik kijk er al naar uit dat de zon meer schijnt en alle bomen weer blad hebben, nu is het nog een beetje triestig, vooral ook omdat de gebouwen allemaal zo somber zijn. Sommige zien eruit alsof ze gebombardeerd zijn geweest en nooit meer opgelapt. In veel gevallen is dat ook zo: een oude fabriek wordt hier meestal opgeblazen tot het punt dat ze de optimale hoeveelheid staal uit het gebouw kunnen halen voor de laagste prijs. Dat staal wordt verkocht, het karkas van het gebouw laten ze staan tot het vanzelf instort. Overigens worden er massaal putdeksels gejat vanwege de hoge staalprijzen. De putten worden vervolgens door omwonenden met uitstekende takken gevult, zodat het verkeer ze van verre ziet en er niet inrijdt. Ook de muntjes van 1 kopeek zijn erg gewild. Het staal is meer waard dan de opgedrukte waarde van de muntjes. Ze worden massaal opgekocht, gesmolten, en het materiaal wordt vervolgens weer verkocht aan de bank, die er nieuwe kopeken van maakt, want er verdwijnen er zo veel...

Zoals ik al zei gaan we morgen met zijn allen picknicken, waar ik me enorm op verheug! Berdyansk heeft een schiereiland van 18 km lang en minder dan een km breed. Wij gaan helemaal naar het uiterste puntje en gaan daar in de buitenlucht barbecuen. Warm zal het niet zijn, wel gezellig, hopelijk (en als het buiten niet warm moet een mens zich inwendig warmen met de nodige licht-(en zwaar-)alcoholische dranken. We zijn hier natuurlijk wel in Oekraïne...

Binnenkort meer nieuws. Tot dan!
Groetjes, Florian