De tijd vliegt

Hey allemaal,

Zoals sommigen van jullie weten was ik van plan om Evy hier in Kiev ten huwelijk te vragen. Missie volbracht, zou ik zeggen, het was een mooie dag, met weliswaar iets te weinig zon maar toch een hoop mooie momenten, ik heb haar meegenomen naar een heel idyllisch bruggetje in Kiev en daar mijn boodschap op de railing gekalkt, zoals dat op dat bruggetje gebruikelijk is. Evy was erg blij, en heeft ja gezegd. Daarna zijn we naar het Zwanenmeer gegaan, een heel mooi ballet waar we erg van hebben genoten.

Omdat in Kiev het weer alsmaar slechter leek te worden hebben we daarna een reisje geboekt naar de Krim, waar de zon toen nog scheen. Eerst twee dagen naar Odessa gegaan. Helaas is die stad erg tegengevallen. Iedereen zegt dat het een hele mooie stad is, en dat vooral de trappen vanaf de kust naar de stad de moeite waard zijn, maar eerlijk gezegd vond ik dat er vreselijk weinig te doen was. Daarna met de trein en de trolleybus naar Yalta, waar we wederom 2 nachten zijn gebleven. Yalta was erg mooi. Ik was er al wel eens langsgereden, en ook de paleizen in de buurt had ik al eens gezien (onder andere het zomerhuis van de tsaar en het paleis waar de conferentie van Yalta had plaatsgevonden), maar de stad zelf had ik eigenlijk nog nooit echt bekeken. Afgezien van een kleine ruzie over een foute rekening in een restaurant is alles erg goed meegevallen.

Vervolgens ging de tocht verder naar Sevastopol, waar we nog een laatste nacht zijn gebleven bij de moeder van Katya, mijn flatgenootje in Kiev. In Sevastopol was er een enorme parade ter ere van vrijheidsdag, een nationale feestdag die het einde van WOII herinnert. Evy kwam met haar perskaart overal direct door en heeft prachtige foto's genomen waarvan er hier nog wel een paar zullen verschijnen. Ik heb langs de zijlijnen toegekeken en genoten van de tradities die in dit land zo veel meer leven dan bij ons. Het geluk dat van een kindergezicht afstraalt als ze bloemen mag geven aan een echte held, een veteraan die het land heeft bevrijd; volwassenen die huilend spasibo roepen naar de oorlogshelden om ze te bedanken, echt super! Jammer dat dat bij ons zo veel minder leeft. Iedereen heeft zo zijn eigen mening over het oude systeem in dit land, maar dit soort tradities zijn toch wel erg mooi, en de meeste mensen die ik hier ken hebben er vooral goede herinneringen aan.

Zo, daarna hebben we nog gepicknickt in het park met een hoop Aieseccers en vervolgens zijn we met de trein weer teruggereden naar Kiev. Trouwens, voor het weer hoefden we niet per se naar het zuiden, want eens we daar waren hebben we ook maar 1 dag zon gehad, terwijl het in Kiev prachtig weer was. Soit, zo is er altijd wel iets.

Ook voor Evy was het een hele ervaring: 3 nachten in de trein (was niet altijd een even groot succes...), bijna 100km in de langste trolleybusverbinding ter wereld (dat was wel een succes, ze heeft heel de tijd geslapen...), voor het eerst in haar leven haai eten, en ondergedompeld worden in de Oekraiense cultuur en de Russische taal.

Vanaf maandag ga ik weer aan de slag, de feestdagen zijn over, er moet weer gewerkt worden. Ik zal proberen in mijn volgende verslag iets kleurrijker te vertellen over mijn belevenissen hier, maar wilde toch even zeggen dat het hier allemaal prima gaat en dat wij het naar onze zin hebben.

Hopelijk bij jullie thuis ook alles goed.

Groetjes, Florian