Het monster achter de balie

Hey allemaal,

Wat is dat toch hier in Kiev? Vrouwen op straat zijn over het algemeen erg vriendelijk als je ze iets vraagt, nemen rustig de tijd om je dingen uit te leggen, wandelen soms nog een stuk met je mee als je het niet kunt vinden, maar vanaf het moment dat er ergens een balie tussen jou en haar staat verandert het vriendelijke mensje in een monster. Ongeduldig, onvriendelijk, ongeinteresseerd.

Gisteren heb ik mijn terugreis geboekt. Op 8 Juni vlieg ik 's avonds laat vanuit Warschau naar huis. Natuurlijk moet ik eerst in Warschau geraken, dus ik naar het treinstation voor een kaartje. Eerst superlang aanschuiven, om vervolgens uitgekafferd te worden door de madam achter de balie.
"Wanneer wilt u vertrekken?"
- "Op 7 Juni"
"Kunt u niet lezen? (wijzend naar een velletje papier in het Oekraiens) Hier kunt u alleen kaarten kopen voor vandaag. VOLGENDE!!"
- "Waar moet ik dan aanschuiven?"
"Kassa 27. VOLGENDE!"

Ik aanschuiven bij kassa 27. Na een half uur:
"Waar wilt u naartoe?"
- "Naar Warschau."
"Hier kunt u alleen nationale biljetten kopen. (weer datzelfde vingertje, deze keer naar een ander blaadje boven de balie). Volgende!"
- "Waar moet ik dan aanschuiven?"
"Kassa 42!"

Nou, ik heb me rotgezocht naar kassa 42. Het station van Kiev is erg groot, maar in heel die hal was er geen kassa 42 te vinden. De laatste kassa was 39. Navraag leerde me dat ik in de verkeerde hal stond. Even later schoof ik aan bij kassa 42, waar de rij verbazingwekkend kort was. Binnen 15 minuten stond ik helemaal vooraan, klaar om mijn bestelling te plaatsen.

"Mevrouw, mag ik...?"
- "Nee, deze kassa is dicht. (wijzend naar een bord boven de balie) Pauze van 14.00h tot 15.00h!"
" En waar kan ik dan kaartjes kopen naar Warschau op 7 Juni?"
- "Alleen hier. U moet wachten!"

Madam heft haar enorme reet uit de zetel, verzet drie stappen en neemt plaats in de zetel van kassa 41, waar exact dezelfde diensten worden aangeboden als bij kassa 42, maar alleen voor vertrek op dezelfde dag.

Nou, daar krijg ik dus het schijt van! Die inefficientie in dit land, echt onvoorstelbaar. Na een uur wachten heb ik mijn treinkaartje dan toch kunnen kopen, met het nodige gezucht en geklaag van de madam over mijn vele eisen (een eenvoudig treinkaartje vragen aan een treinkaartjesverkoper is natuurlijk ook wel veel gevraagd, dat besef ik ook wel). Het kaartje ziet er niet uit, het is gewoon een geruit blaadje dat helemaal volgeschreven is met allerlei codes en nummers, waar vervolgens met enthousiasme in alle kleuren en maten overheengestempeld is, zowel aan de voor-als de achterkant. Ik hoop maar dat ik echt een kaartje gekocht heb, anders kom ik nooit meer thuis...

Verder gaat het me hier erg goed, ik ken steeds meer mensen hier en mijn leven is echt erg leuk. Ik ben van het weekend in de Botanische tuinen geweest, met een groep vrienden Sushi gaan eten, alweer naar de opera geweest (en vanavond ga ik nog een keer), en heb eindelijk eens de gelegenheid gehad om weer eens met een groepje naar een club te gaan. Dat is trouwens ook een enorme ervaring, echt zalig!

De clubs hier (voor de oudere generatie: disco's) zijn bijna allemaal uitgerust met een spiegelwand. De meisjes hier vinden het erg leuk om met zichzelf te dansen, en dat is maar goed ook, want er is een enorm tekort aan leuke mannen in dit land. Het gevolg is dat al die kortgerokte, in strakke topjes gehesen en op hoge hakken dansende meisjes zich helemaal op zitten te rijden tegen een spiegel en tegen elkaar. Sommigen zullen nu misschien denken dat dat puur narcisme en ijdelheid is, maar geloof me, het is echt een heel leuk schouwspel! Het is alsof je een stripclub bent binnengewandeld, alleen wordt er niet gestript. Over de prijzen kan ik ook wel wat leuke dingen vertellen. Als je een echte chique club uitzoekt betaal je even veel voor de dranken als in een Belgisch cafe. Kies je een club in een van de buitenwijken, dan kun je voor nog geen 5 EUR per persoon de hele nacht genieten van de vodka en bijbehoren fruitsap, en een waterpijp voor de liefhebber.

Zo, dat was het weer even voor vandaag. Misschien dat er volgende week nog een berichtje komt, misschien ook niet. Alleszins ben ik op 8 Juni rond middernacht weer thuis, en hoop ik jullie in de daaropvolgende weken allemaal weer eens te zien!

Groetjes, Florian