Het is herfst…

Nog geen twee weken geleden scheen de zon, was het 33 graden en was het kantoor een sauna. Nu is het 8 graden, regent het al 5 dagen, staat het halve industriepark blank, en zou het toch heerlijk zijn als de stadsverwarming nu al aan zou springen, en niet pas op 15 oktober (dit systeem komt nog uit de sovjettijd: Er is per huizenblok een grote verwarmingsinstallatie die meerdere flatgebouwen verwarmt. Er zijn twee standen: Bloedheet en ijskoud. Die warmwaterinstallatie springt aan op 15 Oktober en gaat uit op 15 maart, ongeacht de buitentemperatuur). Nog 3 weken dus, en nu maar hopen dat het in de tussentijd niet stevig begint te vriezen…

In de afgelopen maanden is er weer vreselijk veel gebeurd: De regering in Oekraïne is uiteen aan het vallen, Rusland is Georgië binnengewandeld, de wereld is weer twee staten rijker. Op een veel kleinere schaal: Het raften in Siberie was gewoonweg super! Een week later was ik weer in België, ik ben uit het appartement getrokken en heb een klein hutje in een vakantiepark gekocht voor mijn spullen en ben vervolgens met een auto vol spullen terug naar Kiev gereden. Bovendien heb ik een nieuw appartement gevonden in Kiev waar ik komende week intrek, wat veel goedkoper is dan hetgeen waar ik nu zit, en bovendien in een betere staat, dichter bij mijn werk, en op de 12e verdieping dus met een heel fijn uitzicht. Park voor de deur, markt om de hoek, metrostation op 5 minuutjes wandelen, al met al dus een hele vooruitgang! Ik ben ook wel blij dat ik niet meer elke keer die vervelende vragen van mijn huisbaas krijg: “Ben je nog altijd niet getrouwd Florian?”

Na aankomst in Kiev hebben we meteen de eerste business trip door Oekraïne gepland en zijn met de auto naar Dnepropetrovsk en Donetsk gereden. De wegen zijn over het algemeen in een redelijke staat, op sommige plaatsen zijn ze gloednieuw en zo mooi aangelegd dat hat voelt alsof je op ijs rijdt! Helaas hebben ze niet overal de borden aangepast, dus als je dan om 7.00h op een gloednieuw en totaal verlaten stukje snelweg rijdt met 150km/h, het bord met 50 niet hebt gezien en er staat politie in de bosjes met een radar, dan heb je wel een klein probleempje. Florian heeft dus zijn eerste snelheidsovertreding aan zijn broek hangen. Ik had heel die vent niet gezien, springt ‘ie ineens uit de bosjes met zijn lasergun, en begint naar me te zwaaien. Tegen de tijd dat ik doorhad dat hij wilde dat ik stopte was ik alweer 500m verder. Tegen de tijd dat hij ons had bereikt waren we 10 minuten verder…

Met gepaste trots presenteerde hij mijn snelheid (119), die volgens mij niet kon kloppen want ik reed wel harder, maar goed. Vervolgens wierp meneer de agent een blik op mijn papieren die hij niet kon lezen omdat ik alleen Belgische papieren bij me heb zonder Oekraïense vertaling. Op dreigende toon begon hij me te vertellen over rechtszaken en problemen omdat ik 69km/h te hard reed, en vroeg hij me waar de uitnodiging voor de rechtbank naartoe gestuurd moest worden. Een domme vraag, gezien het feit dat hij mijn papieren had. Om verder oponthoud te voorkomen (we moesten nog 600km) stelden wij voor om het dan maar direct op te lossen, want die uitnodiging naar Belgie laten sturen en vervolgens door een corrupte rechter veroordeeld te worden, dat zag ik niet zo zitten. Vijf minuten later en 20 Grivna (2,60 EUR) lichter mochten we weer op weg. Verder de hele rit geen problemen gehad, mijn autootje is heerlijk op die Oekraïense wegen. Hij heeft geen waarde, rijdt zuinig, heeft een goede vering en is comfortabel en sterk genoeg om lange afstanden mee te rijden. Vier dagen en 1800km later waren we weer veilig thuis!

In de stad rijden is een heel ander verhaal. Mensen rijden hier als bezetenen. Langs alle kanten word je ingehaald, en als er file is (en dat is bijna elke dag) wordt er tegen het verkeer ingereden op de verkeerde weghelft, mensen rijden over de stoep, tussen de tramrails, ze wurmen zich overal tussendoor, en er wordt heftig getoeterd en gebaard. Daar komt nog bij dat er waanzinnig diepe kuilen in de weg zitten waar iedereen op verschillende manieren met een sierlijke boog omheen rijdt of heel hard remt, dat de tramsporen op sommige plekken 10 cm boven de weg uitsteken, er her en der Lada’s met pech midden op de weg staan, je bij regen helemaal niets meer ziet van de markeringen en zebrapaden (dat ken ik gelukkig al van Belgie, dus dat is geen probleem) en je sporadisch nog een voetganger of fietser met zijn zatte botten bijna van de weg rijdt of een roedel overstekende straathonden over je motorkap uitgesmeerd kunt krijgen. Ik vind het allemaal wel grappig, alhoewel ik soms toch ook wel wat doodsangsten uitsta.

Verder op het werk alles prima, net een heel leuk weekend gehad in Odessa afgelopen week, ookal heeft het bijna de hele tijd geregend. Er ligt daar een netwerk van catacomben van 3000km dat in WOII is uitgegraven om tegen de Duitsers te strijden. Is nu omgetoverd tot een een museum en is ongelooflijk interessant! Daarnaast natuurlijk de beroemde trappen gezien, lekker gegeten en goed bijgepraat met een hoop collega’s.

Ok, nu echt aan de slag, het internet doet het weer (was uitgevallen door de zware regen hier). Tot snel allemaal!