Paddestoelen en een visum

Om onverklaarbare reden werkt het internet hier weer eens niet. Af en toe staat het industrieterrein blank en is er kortsluiting in de kabels, op andere momenten trekken ze voor het gemak een paar kilometer verder ergens een stekker uit het stopcontact om wat dingen anders aan te sluiten, en nu is er een nieuwe provider op de markt die volgens mij de boel saboteert hier, want het internet is al een tijdje behoorlijk vervelend aan het doen. Maakt verder niet uit, dan heb ik weer eens wat tijd om een kort berichtje te schrijven en op mijn blog te zetten als alles het weer doet.

Het is herfst! Mijn auto is bezaaid met gouden blaadjes, het regent en waait, en ’s ochtends hangt er een prachtige nevel over de stad waar een koud herfstzonnetje doorschijnt voordat het verdwijnt achter een dik wolkendek (heb er vanochtend een foto van genomen, die staat hier ook ergens). Het is ook paddestoelentijd! Op de markt koop je voor geen geld echt een berg verschillende soorten paddestoelen die een dag eerder in het bos zijn geplukt. Ik weet niets van paddestoelen en hoop altijd maar dat ze eetbaar zijn en dat ik niet per ongeluk een of ander gif met medicinale toepassing in mijn soep of pasta kiep, of dat ze in de buurten van Chernobyl zijn geplukt en ik morgen een warme gloed om me heen heb hangen. Mijn collega verklaart me voor gek dat ik ze op de markt koop en niet in de supermarkt. Tja…

Het nieuwe appartement bevalt heel erg goed! Ik heb met mijn huisgenootje Masha alle meubels verschoven (mam, je kunt trots op me zijn!) en we koken bijna elke dag lekker eten. Ik ben ook echt een stuk sneller thuis dan in mijn vorige stek. Afgelopen weekend hebben we uitgebreid boodschappen gedaan in de Auchan en allemaal lekkere dingen gekocht. Overigens was dat een hele ervaring op zich, het is een van de eerste keren dat ik in een supermarkt met een kaart kon betalen, en bovendien is het een van de beste voorbeelden die ik tot nu toe heb gezien die zich sociaal engageert. Er is een kassa voor doven en slechthorenden, een kassa voor zwangere vrouwen, etc. Dat is in een land als Oekraïne echt uitzonderlijk. Even later heb ik bijna de ophanging van mijn auto stukgereden op een greppel die ik in het donker niet had gezien. Gewoon een gleuf over de hele breedte van de weg van ongeveer 15cm diep en een halve meter breed! Geen bord of waarschuwing, en dat op een van de hoofdwegen hier! Ik reed er met 60 door, hoorde en voelde een enorme klap en verloor bijna de controle over het stuur. Je schrikt je echt wezenloos als zoiets gebeurt!

Volgende week ben ik weer even in het westen, ik hoop dan mijn visum voor Oekraïne te krijgen. Sinds de toetreding tot de WTO mag je als EU-onderdaan 180 dagen per jaar hier verblijven zonder visum, maar daarna moet je er wel een aanvragen om langer te mogen blijven. Intussen zit ik aan de 170 dagen hier, dus het wordt wel tijd dat ik er eens werk van maak, dan is dat achter de rug. Daarna komen zaken als de import van mijn auto, inschrijving in de stad, het aanvragen van een belastingnummer e.d. aan de orde. Voor iedereen die dacht dat Belgie erg was in bureaucratische toestanden… Dit land is nog erger.

Verder alles goed hier, verheug me erop weer een paar dagen in België te zijn en alle dozen uit te kunnen pakken die nog in het huisje staan. Komt zeker eens langs, je bent van harte welkom!!