Smeert u maar!

Beetje bij beetje word ik steeds meer Oekraïens in mijn manier van doen. Rechts inhalen, onderhandelen over taxitarieven, een boek meenemen als je in de rij staat voor een treinkaartje, mijn geduld en vertrouwen verliezen in de overheden, het wordt steeds normaler. Zelfs de muffe lucht van stortkoker in de gangen van mijn flatgebouw voelen op de een of andere manier vertrouwd.

In Belgie heb ik geprobeerd een visum te krijgen, daarna in Nederland. Allebei zonder het gewenste resultaat. In Belgie kenden de mensen van de ambassade heel decreet 917 nog niet. In hun ogen had ik helemaal geen visum nodig. In Krakow had men gelukkig minder problemen met mijn stapeltje papier en stond ik 2 uurtjes later met een mooie nieuwe plakker in mijn paspoort weer buiten. En het mooiste van alles: volledig legaal, alles netjes afgehandeld, een verademing!

Intussen ben ik dan ook maar langsgeweest bij de Russische ambassade hier om mijn jaarvisum te vernieuwen. Dat zou 10 werkdagen duren en al die tijd zou ik mijn paspoort kwijt zijn. Niet erg handig, want ik wilde nog naar het buitenland in die periode. Na wat onderhandelen werd ik fluisterend toegesproken door de ambassademedewerker. Als ik hem 100USD gaf kon hij regelen dat ik binnen een half uurtje mijn paspoort terug had, en ik over 10 werkdagen mijn sticker kon ophalen en die zelf mag inplakken. Over de legale aspecten zullen we het maar even niet hebben. Hopeloos.

Gisterenavond reed ik naar huis en werd aangehouden door de politie. Ik had blijkbaar een bord over het hoofd gezien. De route die ik altijd neem is vanaf nu niet meer als zodanig toegestaan, de zoveelste grap van de politie om een extra zakcentje te verdienen. Ik heb de domme toerist uitgehangen en in mijn slechtste Engels en beste Nederlands de heren politieagent te woord gestaan. Eerst werd er gedreigd dat ze mijn rijbewijs zouden innemen, dat er een rechtszaak van zou komen, dat ik heel veel fout had gedaan etc. Gelukkig ken ik die praktijken intussen wel een beetje en ben ik er niet meer echt van onder de indruk. Op hun vraag om smeergeld trok ik een bundeltje waardeloze briefjes uit mijn jaszak en begon die zo opzichtig te tellen dat het de heren een beetje onaangenaam werd. Het sprong zo in het oog dat ze me direct al mijn papieren hebben teruggegeven en zeiden dat ik me uit de voeten moest maken voordat zij in de problemen zouden komen omdat hun baas het zou kunnen zien. Voilá, probleem opgelost. Morgen is het bord waarschijnlijk verplaatst naar een nieuwe plek om onschuldige burgers weer wat armer te maken.

Ik ben zelf niet heilig, en er zijn best wel wat zaken die ik gerust met een korrel zout wil nemen, maar de corruptie en oneerlijkheid in dit land zijn van zo een fenomenale omvang dat ik er soms gewoon bedroefd van wordt. Verder is het leven hier goed, het begint al winter te worden, ik heb al een paar keer ijs van mijn ruiten moeten krabben, en mijn auto start al wat moeilijker 's ochtends, maar tot nu toe gaat het allemaal nog redelijk. Hopelijk blijft dat zo. Van het weekend hoop ik ook winterbanden te kopen. Eens kijken hoe dat hier in zijn werk gaat.